Op de kleuterschool heb ik veel gelijmd. We lijmden met plaksel. We moesten dat uit een glazen potje lepelen met een spatel van zacht plastic. Het was vreemd brokkelig spul, dat plaksel, en het plakte niet erg enthousiast aan het papier waar we het met de spatel tegenaan duwden. Plaksel bestaat nog steeds. Op de verpakking staat dat het glutenvrij is. Op de kleuterschool noemden we het eetlijm. Het is vast de meest integere lijm die er is, plaksel. Plaksel is een onderdeel van de huisstijl van stichting 100LC: met plaksel ga ik de enveloppen dichtplakken die ik zelf ga maken.
Het briefpapier van stichting 100LC is herbruikt A4 papier, dat ook weer met plaksel opgeleukt is. Ik dacht er aan om elke witte achterkant op te versieren met een gratis blij gezicht uit de glansfolders die dagelijks bij ons in de bus vallen. Met een stempel stempel ik daarbij in de buurt 'stichting 100LC', en door het netjes op te vouwen, past het precies in de envelop, die eveneens in een handig verknipt herbruikt A4-tje past.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten