Afgestudeerd en tobbend over hoe het nu verder moest met mij, liep ik stage bij Boots en van der Pol, een communicatie-adviesbureau in Purmerend. Dat was een beetje Alice Boots, maar vooral veel Jaap van der Pol, want het adviesbureau was in een hoekje van zijn enorme atelier. Het advieswerk bestond eruit dat Jaap teksten mooi aankleedde met zijn computer; een Acorn-computer, om precies te zijn. Was Apple in die tijd al tegen de klippen op kwijnend hip, Acorn was het echte geheim van de grafische industrie (volgens Jaap, dan).
Op een dag kwam er een Acorn-pakje binnen bij het adviesbureau. Het was iets vierkants, dat met draden aan de Acorn-computer kon worden bevestigd, ik weet niet meer wat het ding kon. Mijn aandacht werd vooral getrokken door de verpakking; en dan vooral hoe de wokkels van piepschuim roken, waarmee het ding schokveilig in de doos omhuld zat. Was dat wel piepschuim? Het waren echte wokkels, alleen ze waren blauw!
En ze smaakten ook naar wokkels, misschien nog wel lekkerder, omdat E621 en andere smaakstoffen ontbraken. Na mijn oppervlakkige zoektocht naar de specificaties van PlayMais ben ik er niet achter of dit nieuwe 100% biologisch afbreekbare heel erg leuke speelgoed ook opgegeten kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten