
Sorry, de rest van dit stukje gaat over poep. Als ik wil nadenken over de waterloze wc, de nonolet van Sietz Leeflang, zal ik gedetailleerd over poep en pies moeten praten. Ik beloof dat ik het niet over de kantinetafels van de keurige TU Delft zal laten lopen.
Uit het miniatuur-onderzoekje dat ik deed blijkt dat niemand het een aangenaam idee vindt om een drol, hun eigen drol, na draaiing eerst te bedekken met een tissue en dit samen vervolgens te moeten platdrukken met een speciale platdrukker. Iedereen vond dat net iets te ecologisch. Dat zijn dezelfde mensen die wel bereid zijn om met een wc-borstel of desnoods met hun nagel hardnekkige poepresten weg te krabben uit een water-wc, want dat hoort immers gewoon bij het leven. In het Warenhuis van de Troost wil ik nonolet versie 2.0 presenteren, die het aandrukken laat lijken op doortrekken (met een handle) en waarbij het aangedrukte resultaat er uit ziet als een schone vlakspoeler.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten