nonolet

I, destijds in Delft, studeerde af op een vibrator. Ik zei, mijn uiterste best doende om dit ontspannen te laten klinken: 'O? Een dildo?', maar nee: het was een vibrator, want een vibrator is iets anders dan een dildo. Een vibrator is een dildo die vibreren kan, dankzij een excentriek dat aan een elektromotortje vast zit. Vibrators werken op batterijen, omdat een vibrator die in het stopcontact zit veel gebruikers hindert bij de vibrator-beleving. Een bevrijdend moment was de keer dat I alle vibrators die zij verzameld had voor haar onderzoek op tafel zette, áán, wat leek op een hardloopwedstrijd van waggelende kunstpenissen, op de tafel van de keurige TU Delft kantine.

Sorry, de rest van dit stukje gaat over poep. Als ik wil nadenken over de waterloze wc, de nonolet van Sietz Leeflang, zal ik gedetailleerd over poep en pies moeten praten. Ik beloof dat ik het niet over de kantinetafels van de keurige TU Delft zal laten lopen.

Uit het miniatuur-onderzoekje dat ik deed blijkt dat niemand het een aangenaam idee vindt om een drol, hun eigen drol, na draaiing eerst te bedekken met een tissue en dit samen vervolgens te moeten platdrukken met een speciale platdrukker. Iedereen vond dat net iets te ecologisch. Dat zijn dezelfde mensen die wel bereid zijn om met een wc-borstel of desnoods met hun nagel hardnekkige poepresten weg te krabben uit een water-wc, want dat hoort immers gewoon bij het leven. In het Warenhuis van de Troost wil ik nonolet versie 2.0 presenteren, die het aandrukken laat lijken op doortrekken (met een handle) en waarbij het aangedrukte resultaat er uit ziet als een schone vlakspoeler.