hotel

H, een jeugdvriend van mij, woonde na de scheiding van zijn ouders lange tijd - jarenlang - met zijn vader in een hotel. Ik overnachtte dit weekend één nacht in een hotel. Mijn hotelkamer was twaalf vierkante meter groot. Een slaapkamer, dat was het, uiteraard. Ik moest aan H denken. Hoe zou ik wonen in een hotelkamer?

Het lijkt me tamelijk duurzaam, om in een hotelkamer te wonen: het ruimtegebruik is heel gering, en je bent echt op bezoek, zoals wij levende schepsels op aarde ook slechts op bezoek zijn. Ik vind het ook leuk om na te denken hoe ik de hotelkamer zo maak, dat ik me erin thuisvoel. Door schilderijen te verhangen, het bed te verschuiven en door bijvoorbeeld de gordijnen of het beddengoed te draperen over de dingen die ik lelijk vind. Het lijkt me een duurzaam idee om wel een eigen smaak te hebben, maar uitsluitend met dat wat voor handen is.

Ik merk dat ik moeite heb met het ontbijtbuffet, waarmee ik sinds enkele jaren in hotels geconfronteerd word. Ik ervaar keuzestress: ik wil graag traditioneel en gezond eten (mijn spijsvertering niet in de war brengen), maar ik voel ook de plicht om alle overdaad, die op een of andere manier symbool lijkt te staan voor hartelijkheid (ontbijtkoek, gebakken spek, roereieren, cereals, fruit, ...), van het hotel aan te roeren. Alleen al voor al die kippen die anders voor niks een ei gelegd hebben en de varkens die voor niks hun ham hebben afgestaan. Ik zou willen dat hartelijkheid gewoon hartelijkheid was.