Het is niet de bedoeling om op dit blog doorlopend te filosoferen hoe het leven goedkoper kan, maar toen ik op een dood moment vanavond de pan aantrof waarin 50 oliebollen en 40 appelflappen gebakken waren, kon ik het niet nalaten om terug te denken aan Solarix. Solarix is het R&D-centrum van een oude schillenboer te Lijnden. Solarix maakt van afgedankt frituurvet biodiesel. Het enige echt moeilijke daaraan is om het frituurvet zo zuiver te krijgen dat het aan één of andere door de brandstofindustrie bedachte precisie-norm te voldoen.
Want je maakt mij niet wijs dat de stevige dieselmotor van Mercedes-Benz van slag raakt van 50 oliebolletjes en 40 appelflapjes. Nou ja, misschien moeten de kaantjes er even uit, maar één keer door een koffiefilter lijkt me afdoende. En een roetfilter in de uitlaat doet de rest, als je het mij vraagt.
Nadat gebleken was dat een Mercedes-Benz uit 1973 met een bezitter die niet van sleutelen houdt, met geldnood en met een tweede kind op komst, niet comfortabel is, verwacht ik dat mevrouw Dutch Comfort niet enthousiast wordt van het volgende experiment. Voor minder dan 2000 euro kun je al een 190-je kopen (zie afbeelding); die ziet er modern genoeg uit en is toch al klassiek (belastingvrij, lage verzekering). Wekelijks moet die auto een rondje langs de lokale snackbarren om het frituurvet op te halen. De besparingen kunnen geïnvesteerd worden in het motoronderhoud, in comfortabele stoelen en in een echt frisse airco. En bestickering op de zijkant: biodiesel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten