warmtewisselaar

Radiatoren worden in de onopvallend kleur wit uitgevoerd, maar ze blijven toch méér in het oog springen dan een strak gestuukte wand. In de radiatorenfabriek vinden ze het blijkbaar moeilijk om er echt over te liegen dat een radiator niet gewoon een warmtewisselaar is. Want de meest effectieve warmtewisselaar heeft een rommelig, gebutst of harig oppervlak, en is niet een strak verticaal vlak design.

Het is de bedoeling dat er wind langs de radiator waait. En het is de bedoeling dat de wind de warmte van de radiator meeneemt de kamer in. Dan wordt de lucht in de kamer lekker snel warm. Als de radiator een groot oppervlak heeft, dan kan er veel wind langs waaien. En de enige manier om kleine radiator te maken met een groot oppervlak is door dat veel te grote oppervlak om de radiator heen te proppen en te frommelen. Dat hoeft niet lelijk te zijn, maar om een of andere reden wordt dat wel erg snel vies. Daar groeien stofplantjes op en als je pech hebt vangen de stofplantje vet en vocht uit te lucht. Veel radiatoren hebben hun te grote oppervlak aan de binnenzijde weggedesignd, waar je niet graag kijkt, want daar is een ecosysteem zo groot als de kleine radiator zelf. Misschien niet schadelijk voor de gezondheid, maar wel voor het gevoel voor hygiënegevoel.

Ik stel voor dat er een radiator ontwikkeld wordt die aan de buitenzijde wordt gespoeld. Laat een klein pompje steeds maar fris water over de radiator klateren. Een watervalletje, dat de stofkastelen meeneemt en meteen ook de lucht bevochtigt. Want och, wat wordt de lucht droog van die verdomde radiatoren.