gezelligheid

Op zaterdagavond, precies toen alle hertenbiefstukken rosé waren, was de gasfles leeg. Ik was daar al bang voor geweest, maar naast alles wat we moesten doen om veilig te zijn als kerst begint, was ik de gasfles vergeten. Gelukkig hebben we een elektrisch fornuis, dus het feestmaal van de tweede kerstdag bestond uit enkele overschotels. Ik heb hier de autarkie wel eens geromantiseerd, maar dat neem ik allemaal terug. Autarkie is heel onplezierig, als je zonder gasfles zit.

Inmiddels heb ik twee nieuwe gasflessen in huis gehaald: één voor aan het fornuis en de andere voor als de ene leeg is. Op tweede kerstdag kon mijn vaste adres, een benzineboot aan de Zuider IJdijk, mij die flessen niet verkopen, want op die dag waren ze alleen open voor de scheepvaart en niet voor de wal, maar vandaag werd ik zomaar vriendelijk geholpen. Ik kreeg zelfs een bon mee, waarmee ik het statiegeld van de gasfles kon terugvorderen, wat bij de vorige gasfles nog absoluut uitgesloten was. Zelfs als ik een rechtszaak zou beginnen zou de Shell die nog winnen, werd er toen bij gezegd.

Voor de ene gasfles is een keukenkastje ontworpen, maar voor de andere gasfles niet. Shell parkeert gasflessen - weliswaar achter een hek - gewoon langs de IJdijk, en propaangas levert, volgens het etiket, geen enkel gevaar voor het milieu. Ik durf toch die fles niet in de tuin te zetten. Daarom staat hij nu op de wc. Nu nog op zoek naar en Spakenburgs breiwerk voor om de schonkige fles: dan wordt het echt gezellig op de wc.