Ongeveer vijftien jaar geleden gaf ik de opdracht aan mijn nichtje om mij, als zij mij ooit zou tegenkomen op een fiets, van die fiets te duwen en het rijwiel in de gracht te gooien. Ik had een hekel aan fietsen.
Zadelpijn, kouwe handen, kwetsbare banden, wielen in de tramrails, bekeuringen voor roekeloos rijden, ongelukken met materiële en persoonlijke schade, ... ik had allerlei redenen om een hekel te hebben aan fietsen. Mijn grootste bezwaar was dat ik te vaak na een wandeling me terug thuis herinnerde dat ik op de heenweg was gaan fietsen.
Ik heb mijn verzet opgegeven toen ik enkele dagen geleden gecharmeerd werd door een ligfiets met drie wielen, waardoor ik ingehaald werd, terwijl ikzelf op mijn herenrijwiel reed. Door het kleine frontale oppervlak ging die ligfiets inderdaad hard en je zou 'm ook nog kunnen motoriseren... Maar voor de korte eindjes in de stad, en met name in de fietsenrekken is een fiets, echt waar, het allerbeste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten