Gisteren was de nieuwste James-Bondfilm op televisie: Quantum of Solace, die ik in de bioscoop miste. James Bond is niet meer mijn vader (Sean Connery) of mijn rare oom (Roger Moore) of mijn oudere broer (Pierce Brosnan), James Bond ben ik nu zelf geworden, in de leeftijdsgenoot Daniel Graig. Ik geloof wel dat James Bond ongeveer tien jaar achterloopt op hoe de moderne man nu werkelijk is, maar de verandering van Bond (en van de moderne man) fascineert me. Hoopvol is het, dat een blonde dwerg met varkensoogjes nu ook James Bond kan zijn. Echt nieuw is hoe James Bond met vrouwen omgaat: met zijn vrouwelijke baas en met de girlpower van de collega meisjes-spion. Er is geen seks meer! Seks is onbelangrijk geworden. James Bond zoekt steun bij een vaderfiguur, die een kwartier later sterft en vraagt of James bij hem wil blijven. Over tien jaar is James Bond een corpulente inuï die (terecht) huilt en klappertandt van alles wat hij meemaakt.
Want uit de snelle montage maak ik op dat James Bond een hoop meemaakt! Ik heb helemaal niets van het verhaal begrepen. Ik zag een grappig mannetje met krachtige milieu-ambities, die de slechterik bleek te zijn, doordat hij zijn milieu-imperium met onplezierige machthebbers tot stand bracht. Is James Bond - net als ik - een anti-globalist geworden?
3 opmerkingen:
Het is de eerste James Bond film zonder James Bond.
Nou, mijn generatiegenoot speelde ook al in Casino Royale; ik zag die film geloof ik in de bioscoop en ook nog een keer gedeeltelijk op een krasserige illegale kopie die iemand uit Indonesie had meegenomen. Ook een film waar ik niets van begreep, maar inderdaad misschien nog net wel een James-Bondfilm.
Nieuw genre: met zonder James Bond.
Een reactie posten