complexiteit

Soms lees ik ergens wat altijd met een zucht lijkt te zijn neergeschreven: dat duurzaamheid zo complex is. Ik geloof dat juist dat maakt dat ik er steeds enthousiaster voor word. Ik denk dat elke vrijblijvende poging tot duurzaamheid wel een of andere waarde heeft. Al was het alleen maar als bestrijding van de verveling, want verveling lijkt me niet duurzaam. Wat ik aantrekkelijk vind aan complexiteit, is dat het mij (eindelijk) kans biedt om overal een mening over te hebben.

Dus laat ik het eens over seks hebben. Iemand die er verstand van heeft en die ik vertrouw beweert dat seks niet belangrijk is. Ik kan in de bewering wel meegaan, behalve als ik aan mezelf terugdenk tussen mijn tiende en mijn (denkbeeldige) twintigste. Toen ik, als je goed keek, in potentie net zo lekker was als de meisjes uit de Wehkampcatalogus. En toen seks wel belangrijk was, ... waarschijnlijk ook omdat ik zo geconditioneerd was, maar waarschijnlijk ook omdat mijn lichaam is stelling werd gebracht voor procreatie. En voorbehoedmiddelen, hoe duurzaam zijn die eigenlijk?

De baarmoeder van een tienermoeder lijkt me de beste baarmoeder voor een ontwikkelende foetus. En als de maatschappij het niet zo zou tegenwerken lijkt mij tienermoederschap ook heel goed voor de tienermoeder. Rondom tieners is meer jeugdige energie om te helpen met moederen dan rondom dertigers. Dertigers zijn altijd zo moe. Ik had hier eerder al verteld dat er bij het Warenhuis van de Troost met kinderen gespeeld wordt. Ik hoop dat je nu begrijpt waarom.