Ik probeer best serieus werk te maken van de duurzame technologie, maar ik doe dat in mijn vrije tijd, terwijl deze hobby ook nog moet concurreren met mijn andere hobby's: een wandelingetje maken, babbelen met iemand die ik tegenkom, een kind aan het lachen maken. Ik heb hier al van verschillende boektitels aangekondigd dat ik ze van kaft tot kaft ging lezen, omdat ik dan - naar mijn smaak - van de duurzame technologie echt serieus werk maak. Ik begin braaf bij de kaft, maar ik strand op maximaal pagina 70. Mijn reikwijdte is 70 pagina's, en niet meer. Er is vast een tamelijk plat-commerciële reden waarom boeken altijd minstens 200 pagina's hebben. Met 180 is het geen boek. Een boekenweekgeschenk, zei ik vroeger denigrerend. Maar nu, in alle eerlijkheid: ik vind 200 minstens 130 teveel. En de meeste schrijvers volgens mij ook. Dat ik na 70 echt mijn geduld verloren heb en alleen nog maar wil wandelingetjes maken, babbelen en kinderen aan het lachen maken, is echt niet alleen mijn schuld, maar ook omdat die schrijver zelf na 70 pagina's ook goed tabak begint te krijgen van dat gemeier van hem- (of haar-)zelf!
Natuurlijk hebben Braungart en McDonough een prachtig voorbeeld gegeven met Cradle to Cradle, een boek op volledig upcyclebaar kunststof in plaats van papier en met volledig composteerbare inkt (of zoiets). Maar die 130 pagina's teveel zijn van een oeverloze mateloosheid die ik niet passend vind bij hun goede bedoelingen.
15 opmerkingen:
Ik heb hetzelfde, als lezer, tenzij een boek heel goed is. Bestsellers kunnen vrijwel allemaal korter, maar het punt is dat een roman pas een bestseller kan worden, lijkt het, vanaf een bepaalde omvang (maat, gewicht etc). Het moet een soort baksteen zijn. Kijk maar eens op de planken bij Selexys en zo.
Dus u bent, mijn beste schrijver, door uw uitgever gedwongen om uw boek dikker te maken, opdat het vanzelf op een bestseller ging lijken? Welke middelen gebruikt de uitgeer daarvoor?
Kun jij verklasren waarom mensen een dun boek niet als een aantrekkelijke aankop kunnen zien? Is dat het vraagstuk van de status?
(Ik had in mijn drift 3x op publiceren gedrukt, waardoor mijn reactie 3x gepubliceerd werd. at geeft het bovenstaande onherstelbare lidteken.)
Zo is het. Een dun boek is walgelijk, net als bijvoorbeeld vlees zonder rode kleurstof.
De kans dat een slecht dik boek goed verkoopt is groter dan de kans dat een goed dun boek goed verkoopt. Maar omvang is ook weer geen garantie voor succes.
En wat zou je denken van een dun boek, dat kunstmatig dik gemaakt is zonder extra (noodzakelijke) letters: bijvoorbeeld door een lang voor- en nawoord, voetnoten. Maar ook door dik papier te gebruiken, of extra dikke drukinkst, of voor ruim te zetten met dikke letters, of door alleen de rechterpagina te gebruiken (zodat het lekker leest in bed), of door er heel veel illustraties in te doen? Ziet er dik uit, maar is gewoon 70 pagina's. Is dat ook walgelijk?
Voetnoten, voor- en nawoorden, daar houden de mensen niet van, dat is gewoon walgelijk. Maar dik papier en grote letters is business as usual, dat is niet walgelijk. Beslissend voor het succes van een boek de vormgeving. Maar niet in alle gevallen.
Ik dacht aan een boek zoals DVD tegenwoordig uitgevoerd worden: het verhaal dus, op 70 pagina's. Gewoon op dun papier en in kleine letters gedrukt. (Als je dik papier gebruikt komt er uiteindelijk toch een goedkope pocket-editie en aan grote letters kleeft teveel het idee dat de lezer slechtziend of geschift is, dat is niet goed voor de verkoop, lijkt me). Ik zou dus graag in het boek alle meta-literatuur toevoegen die de schrijver, of de uitgever interessant vindt: 'the making of', ' leesadviezen van de schrijver', ' een interview, waarin de schrijver onthult hoe echt e.e.a. op zijn eigen leven gebaseerd is' etc. Misschien zelf een spelletje, of vragen, als een soort Donald Duck vakantieboek, maar dan iets intelligenter. Dat een boek om de commerciële dikte te houden, gewoon extra functies krijgt, dus.
Je moet beslist eens de boeken uit de Geronimo Stilton-serie bekijken. Wereldwijde bestsellers, stuk voor stuk. FYI: Geronimo Stilton is hoofdredacteur van De Wakkere Muis, de meest gelezen krant van wakker muizenland.
Die boeken zijn precies volgens het door jou beschreven plan uitgevoerd. Kan ook voor grote mensen, zeker bij een boek over duurzame energie (zonder twijfel een van de saaiste hypes van de eeuw). Plaatjes, quizjes, veel verschillende lettertypes ook, in allerlei kleuren en maten.
Het is alleen zo jammer dat Geronimo Stilton zo weerzinwekkend smakeloos: echt afschuwelijke illustraties en stuitende typografie (met die kleuren, die nergens op slaan). Nog afgezien van de tenenkrommende stijl die na een halve bladzijde al slaapverwekkend is.
He, lekker: even tegen de kunstenaarsgelofte om nooit kritiek te hebben ingaan.
Allemaal waar - maar het zijn bestsellers, die boeken. Zijn we weerwaar we begonnen. Wat wil je - een mooi boek of een bestseller?
Ik hoef geen bestseller, ik wil niet meer stranden in de boeken die ik koop. Ik ga de reactie van een uitgever hierop vragen, want die hebben het bedacht, dat boeken 200 pagina's moeten hebben. Of zij houden die mythe op z'n minst in stand.
Beste Rik,
Ik vrees dat ik je ongelijk moet geven.
Ja, er worden wel degelijk boeken uitgegeven die minder dan 200 bladzijden tellen. En ja, ook dat worden weleens bestsellers. Een willekeurige greep: De voorlezer (Schlink), Dagboek van een poes (Campert), Siegfried (Mulisch), Die Verwandlung (Kafka).
Eerlijk is eerlijk, dat zijn de uitzonderingen. Maar, het zijn de lezers die om dikke boeken vragen, niet de uitgevers. Papier kost geld, wij zouden liever binnenlopen op een perfecte novelle dan op een dikke pil. Dat heeft volgens mij niets met status te maken, lezers willen gewoon waar voor hun geld. Een boek is nog altijd best duur (vaste boekenprijs!), dus voor 19,90 (ik noem maar wat) koopt men liever een roman van 304 pagina's dan 176. Daar doe je lekker lang mee.
Voor jou zit er niks anders op de film af te wachten. Sta je in anderhalf uur weer buiten.
Groeten, Thomas
Hallo Thomas,
Bedankt voor je reactie. Wat dacht je van een toegankelijkheids-subsidie op dunne boeken? Een soort hypotheekrenteaftrek, die de vaste boekenprijs - wat ik een lomp mechnisme vind, op termijn vervangt? Ja, ik geef toe, de economie zou hiervan zomaar een lelijke deuk kunnen oplopen.
Een reactie posten