Ik ben in twee tropen geweest. Ik ben in Indonesië geweest en ik ben in Sri Lanka geweest. In beide tropen was ik te bedeesd om een duidelijke toelichting te vragen bij het sanitair dat ik aantrof. Ik neem mezelf dat niet kwalijk, want er waren drie serieuze barrières. Mijn sanitair-engels was ongeoefend (laat staan mijn sanitair-bahassa of mijn sanitair-tamil); de naaktheid, die bij badkamers hoort, maakte me terughoudend en ik nam mijzelf dat allemaal kwalijk. Ik nam mezelf niet kwalijk dat ik iets nieuws probeerde, maar dat ik naakt, terughoudend en ongeletterd was.
Toch, dat baden, dat dokterde ik zelf uit. Ik ging náást deze bak met groenig water staan en schonk die grappige steelpan van plastic vullen met water en leeg over mijn hoofd. Dat is erg aangenaam, heel veel fris water in één keer over me heen in een tropisch warm kamertje met smakeloze tegels. Aangenamer dan douchen, eigenlijk, met al die irritante kleine druppeltjes.
Maar de wc zonder wc-papier, die heb ik nooit helemaal begrepen. Er was wel altijd een fles met water, achter de pot. En dat iedereen at en groette met één hand en nooit met de andere, dat had er ook iets mee te maken. Maar wat precies, en vooral: hoe dan, ... ik heb het nooit durven vragen.
4 opmerkingen:
Hmmm, mijn Janne heeft wormen, maar ik durf het haar ook niet te vragen...
Ach, is het weer wormen-tijd? Daar heb je fijne pilletjes voor, voor het hele gezin. Want als Janne wormen heeft, dan heb jij ze vermoedelijk volgende week ook, hoewel dat ook wel weer afhankelijk is van de hechtheid van de vader-dochter-relatie.
Zandbakken, daar liggen de eitjes vaak in.
Het is toevallig themaweek bij Janne op school, over groot en klein: "grote dieren die in kooien horen (sic) en kleine die je met een vergrootglas kunt bekijken"...
Haha.
Gaat Janne naar school?
'Zo meisje, wat ben jij groot geworden.'
Een reactie posten