Ik ben het tweede seizoen van de televisieserie Mad Man aan het bekijken. Het tweede seizoen is niet anders dan het eerste seizoen. Het ziet er mooi uit, er gebeurt eigenlijk niks, behalve dat de hoofdfiguren (reclamemensen van begin jaren '60) hardnekkig worstelen en niks leren. Een soort slapstick zonder humor dus. Als ik één aflevering gezien heb wil ik weer een aflevering kijken, zoals ik na een hap paprikachips meteen wéér zin het in paprikachips. Mad Man is een verslaving, eigenlijk.
In de laatste aflevering die ik zag gaan Don en Betts picknicken om de nieuwe Lincoln Coupe de Ville uit te proberen. Na de picknick werpt Don zijn leeggedronken bierfles als een pitcher in de struiken en klopt Betts het kleed met verpakkingen leeg op het gras. Begrijpelijk, want verpakkingen hebben geen waarde en ze worden gratis bijgeleverd. Ik zou uitkloppen en in de struiken werpen ook graag doen met dezelfde trots en schaamteloosheid.
Er is iets met gratis dat niet klopt. Dit gratis bloggen bij Blogger.com en die onbeperkte gratis email die ik van Google krijg, ... wat is daarvan nou eigenlijk de prijs? Een student beweerde dat datacentra in energieconsumptie inmiddels het vliegverkeer overtreffen. En alle warmte die uit datacetra weggekoeld moet worden, die zou je nuttig kunnen gebruiken, ware het niet dat datacentra liefst op geheime locaties staan. Hoewel, geheim, ... met een infraroodcamera zul je ze dan toch makkelijk moeten kunnen spotten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten