Vandaag ben ik voor het laatst in het fordje geweest, waarover ik hier eerder liefdevol geschreven heb. Ik kwam afscheid van hem nemen bij de schade-auto's van een garage in Ouderkerk. Een autosloop wilde nog wel 150 euro voor hem betalen, en met het overhandigen van de autopapieren was het klaar. Wij zijn nu een gezin zonder auto. Het verrast me, hoe snel waarde verdwijnt. Ik ben blij hoor, dat het afgehandeld is, want een auto - hoe braaf hij ook is en hoe lief hij er ook uitziet - ... een auto is wel een handenbinder. Zeker als hij het niet meer doet. Maar er is toch ook een hoop dat het wel doet, in die auto. De benzine in de tank bijvoorbeeld, en de hele motor. De radio, het zeer puike onderstel. De lijst is te lang om hier helemaal weer te geven. En daarbij: het was toch ook onze Ford. Wij waren als gezin trouwer aan onze auto dan aan de huizen waarin we woonden. En in een auto kun je slapen en rijden tegelijk, kom daar maar eens om.
Tegenwoordig verplaatsen we ons in een auto van het merk Greenwheels. Meestal ongeveer zoëentje als de auto van mijn log van 28 januari, maar soms ook een andere, net waar we zin in hebben en wat er beschikbaar is. Iemand wast hem, tank hem vol en doet het zaterdagse stofzuigen. Wij niet. Wij dematerialiseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten