zon

Ik heb een groot intuïtief vertrouwen in de reinigende kracht van de zon. Foto's van door de zon uitgebeten plastic, die ik aantrof op een zeer verontwaardigde website, vind ik juist hoopvol en troostrijk. Moet je kijken, hoe het zeewater en de zon alles uitbijt tot nieuwe natuur. Ze zeggen daar dat het giftig is, maar dan toch alleen maar op de manier dat ik stik als ik mijn hoofd in een plastic zak stop? Eerder schreef ik hier al dat zonlicht dioxine schijnt te kunnen afbreken, dus voor het gemak extrapoleer ik dat effect maar even voor alle gifstoffen waarover ik me, terwijl ik roekeloos consumeer, slecht zou kunnen voelen.

Eergisteren heeft de Amerikaanse president aangekondigd dat er in zijn land twee nieuwe kerncentrales zullen worden gebouwd. Met zijn typerende retoriek - alsof het hem eigenlijk geen hol interesseert, wat ik hem meteen vergeef - lichtte hij toe dat dit toch de meest effectieve manier is om koolstof uit de atmosfeer te houden. En volgens mij heeft hij daar gelijk in.

Ik zou het afval van de kerncentrale (kernafval dus), net als plastic, willen overlaten aan de onverbiddelijk reinigende kracht van de zon. Als volgt: leg het kernafval op de oprit van de A10 (bij mij voor de deur ongeveer) en de autobanden rijden het uit over alle snelwegen van de wereld. Een nieuw tijdperk breekt aan: het schuldeloze afval van de olie-industrie (asfalt) wordt bedekt met een minuscuul laagje van versneld onschadelijk wordende uranium.