Deze week gaat op de avondschool van ED&I (de opleiding waar ik werk) mijn boekje over warmtetransport in première. Tijdens het schrijven van dat boekje heb ik iets nieuws geleerd over warmtetransport; iets hoopvols ook, denk ik. Sinds december 2008 ligt op dit weblog al een fundamenteel natuurkundig ideetje om uitwerking te zeuren, en tot mijn verrassing heeft de warmteleer de wiskunde ervoor al klaarliggen. Waarom wordt dit dan niet toegepast?
Mijn ideetje is om elektriciteit te vervangen door stralingswarmte. Dus dan is er geen spanningsbron maar een temperatuursbron, dan is er geen stroom maar warmtestroom en geen weerstand maar warmteweerstand. Een warmtecircuit is bijvoorbeeld een warm huis in een sneeuwlandschap. Door het temperatuursverschil tussen binnen en buiten wil de warmte naar buiten. De warmteweerstand van de bakstenen, het isolatiemateriaal en het pleisterwerk hindert die stroom. Precies zoals drie seriegeschakelde weerstanden in een elektrisch circuit. En het dubbele glas van het raam (de alternatieve route van de warmtestroom) is dan als een parallel geschakelde weerstand. Het zijn havo-3 sommetjes.
Elektrische circuits zijn erop gericht om de energie uit de stroom nuttig te gebruiken, maar warmtecircuit nooit, volgens mij. Waarom eigenlijk niet? Ik wil bijvoorbeeld best lichtgevend isolatiemateriaal thuis. En alle andere aanzetten (deze en die bijvoorbeeld) die elektriciteit overbodig maken komen opeens ook dichterbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten