Behalve een nieuwe badkamer, krijgt een nieuw huis ook een nieuwe keuken. Ons nieuwe huis staat in de nieuwe wijk IJburg te Amsterdam. In IJburg is geen gas. Ik weet niet waarom daar geen gas is. Misschien vindt iemand dat gevaarlijk. Of vindt iemand anders dat goed voor het milieu, om de mensen geen gas te gunnen. Ik vind gas in de keuken handig en comfortabel. Ik vind de geur van een afgebrande lucifer heel veel toevoegen aan de kookbeleving, maar ja, dat kan dus niet, in ons nieuwe huis. Wij gaan koken 'op elektriciteit', die gemaakt wordt in de elektriciteitscentrale, door gas of een andere fossiele brandstof te verbranden. En de restwarmte van die centrale, daarmee mogen wij ons huis verwarmen, in IJburg. Onze aannemer wil weten wat zo'n fornuis nou 'trekt', dus ik heb dat eens geïnformeerd. Ik vind dat tamelijk shockerend: een beetje elektrisch fornuis heeft industriële krachtstroom nodig; voor kenners: dat is 400 volt en maximaal 25 ampère. Dat is een stopcontact met vijf intimiderende nippels en een reuzenzekering.
Ik wilde graag weten wat dat nou kost. Frivius, mijn huidige leverancier, op wie ik in stilte verliefd ben, alleen al omdat het eerste keuzemenu van de helpdesk zegt: 'toets twa voor frysk', vertelde dat de rekening wel iets hoger zou worden. Maar voor het aansluiten zelf moest ik zijn bij liander.nl. Liander.nl is mischien net nieuw, maar ik kon de weg niet vinden op hun website.
Bij de helpdesk van Liander kreeg ik een hele lieve Creoolse stem.
'Nee, wij mogen niet op onze eigen website kijken', zei die stem.
'Maar ik ben een heel oud mannetje, ik snap jullie website niet', zei ik.
'Nou vooruit. Maar dan bel ik u na zessen terug.'
'Ja, dat mag. Maar het hoeft niet. Dat je dit hebt aangeboden is al genoeg, eigenlijk.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten