Ik geloof Al Gore niet. Ik heb zijn film an inconvenient truth niet gezien, maar de boodschap is me ook zonder die film wel duidelijk: de mensheid blaast teveel van het onzichtbare gas koolstofdioxide uit. Ik heb gezien dat Al Gore daar plaatjes bij gebruikt van walmende schoorstenen, maar dat is misleidend, want koolstofdioxide kun je niet zien. Wat je ziet is waterdamp. Waarschijnlijk heeft Don Gore een traumatische ervaring in de douchecel, dat hij met een powerpoint-presentatie de wolken te lijf wil.
Nu is er een Europees klimaatverdrag, waarin op een of andere wijze beloond wordt als je geen CO2 uitstoot. Waarschijnlijk met geld, want dat is toch het makkelijkste. De vervuiler betaalt. Wat zou een ziekenhuis moeten betalen, voor alle ademende patiënten? Wie leeft verbrandt suiker en produceert CO2. Alle triljarden levende wezens moeten dokken, van Al Quichote. Leefbelasting.
Ik zou graag een powerpoint presentatie maken die heet an inconvenient delusion. Die presentatie gaat niet over CO2, maar over elektriciteit. Over elektrosmog en magnetische velden en onderdrukking via het stopcontact. En veel demonisch geëxtrapoleerde grafieken. Lijkt me leuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten