Dit is verdorie net mijn woonkamer! Maar dit is niet mijn woonkamer, dit is de museumwoning in de Utrechtse wijk Hoograven-Tolsteeg, die precies laat zien hoe Gerrit Rietveld vijftig jaar geleden de door hem ontworpen portiekflats bedoeld had (aldus Trouw). Bij mij staat op de plaats van die snorrende gaskachel (hadden ze vijftig jaar geleden al gas dan??) een tafel met een Apple-computer, waardoor dat mistroostige on-Rietveldachtige dressoir met apparatuur aan de linkerzijde van de kamer overbodig geworden is. Modernisten hadden goed begrepen dat de moderne mens rust aan zijn kop wil. Zachte, lichte kleuren, heldere vormen en orde. Gordijnen, die waren voor Gerrit Rietveld visueel toch te rommelig. Dat plooit maar en wappert in de wind. Bovendien zouden de bewoners hele smakeloze dessins kunnen kiezen, waardoor de architectuur aan de binnen-, maar vooral aan de buitenzijde grondig ontsierd wordt. Gordijnen zijn niet modernistisch!
Het modernisme laat zich niet anders verklaren dan een poging om visuele rust te creëren voor een overprikkeld brein. Dat de vorm de functie zou volgen, wat ze zelf zeggen, is onzin. Gordijnen zijn beter dan luxaflex! Die modernistische raamkozijntjes van Gerrit Rietveld die tochten als de hel. Alle ramen tochten, alleen al omdat bij het kozijn onvermijdelijk het ene materiaal (het doorzichtige) moet aansluiten op het andere materiaal (het goedkope). En dat past nooit precies bij alle temperaturen. Wat wel altijd past zijn zware gordijnen van velours, met roesels (voor aan de bovenzijde) en embrasses (tegen het waaien).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten